In eerste instantie leek de oudste er redelijk goed mee om te gaan. Naar mijn idee benaderde hij het wel heel verstandelijk, maar als dat werkt is dat prima vind ik. Nu zo'n 10 dagen na het overlijden kwam ineens het besef dat oma er echt niet meer is. Hij zat er plotseling helemaal door heen. Veel verdriet, niet kunnen eten en slapen. Een toets op school hebben we afgezegd en hij blijft een paar dagen thuis.
Voor Kristian had ik bedacht om een foto neer te zetten van oma met een kaarsje erbij dat we konden aansteken wanneer hij daar behoefte aan had, omdat ik hem te jong vind voor het bijwonen van een crematie.
Ik had de foto van het vorige bericht in een lijstje gedaan, maar Kristian herkende oma hier niet in, dus heb ik hem zelf een foto laten uitzoeken.
Soms gaat het kaarsje even aan. En met de afleiding van school en spelen lijkt het wel goed te gaan.
Ik zelf heb er nog veel moeite mee. Op bezoek gaan bij mijn vader vind ik nog lastig want daar is die lege plek. Ik ben blij dat ik in mijn werk wat afleiding vind.
Verder houd ik mezelf bezig met wat haak werk en verwen ik mezelf met troostvoedsel.
No comments:
Post a Comment